MongoDB Kartları

**MongoDB**, verileri belgeler biçiminde saklayan, ilişkisel olmayan bir NoSQL veritabanıdır. Bu belgeler, JSON formatının ikili bir temsili olan BSON formatında saklanır.

MongoDB, geleneksel ilişkisel veritabanlarından ayıran bazı temel özellikler sunar. İlk olarak, belge odaklıdır, yani her belge kendi benzersiz yapısına sahip olabilir. Belgeler, ilişkisel veritabanlarındaki tablolara denk gelen koleksiyonlar halinde gruplandırılır.

İkinci olarak, MongoDB yatay ölçeklenebilirlik sunar, yani bir kümenin kapasitesini artırmak için daha fazla makine eklenebilir.

Üçüncü olarak, MongoDB, geçici sorguları, indekslemeyi ve veri toplamayı destekler, bu da karmaşık sorgular ve veri analizi oluşturmayı sağlar.

MongoDB, yüksek esneklik ve ölçeklenebilirlik gerektiren web, mobil veya IoT uygulamaları gibi uygulamalar için ideal bir veritabanıdır.

MongoDB'deki bir koleksiyon, ilişkisel bir veritabanındaki tablonun karşılığıdır. MongoDB belgelerinin saklandığı yerdir.

Koleksiyonlardaki belgeler, anahtar-değer çiftlerinden oluşur. Belgeler dinamik bir şemaya sahiptir. Bu, aynı koleksiyondaki belgelerin aynı alan kümesine sahip olmasını gerektirmediği ve bu alanların yapılarının bir belgeden diğerine farklılık gösterebileceği anlamına gelir.

Tüm bunlar, MongoDB'nin çok esnek olduğu ve çeşitli uygulama gereksinimlerine uyum sağlayabileceği anlamına gelir. Koleksiyonlar önceden tanımlanmış bir yapı gerektirmez. Bunun yerine, belgeler dinamik olarak tanımlanmış bir yapıya sahip alanlar içerebilir, bu da aynı koleksiyon içinde farklı yapılarla çeşitli veri türlerinin saklanmasına olanak tanır.

Yapı ve veri türleri konusunda katı kurallar yoktur. MongoDB, diğer belgeleri veya diğer belgelerin dizilerini içeren belgeler gibi karmaşık şekillerde belgeleri saklamayı sağlar.

MongoDB'de Sharding, büyük veri kümelerini daha yönetilebilir parçalara (shard adı verilen) bölme stratejisidir ve bu parçalar birden fazla sunucuya dağıtılır. Yatay veri bölümleme olarak da bilinen bu teknik, yüksek hacimli verilerin verimli bir şekilde yönetilmesini ve işlenmesini sağlar.

Bölünmüş olmasına rağmen, MongoDB'deki veriler tek, tutarlı bir veritabanı olarak sunulur. Bu, verilerin referans gösterilme şeklinde bir değişiklik yapmadan kullanılabileceği anlamına gelir, hatta veriler bölünmüş olsa bile.

Sharding'in temel amacı performansı ve ölçeklenebilirliği artırmaktır. Veriyi shardlara bölmek, yükün birden fazla makineye dengeli bir şekilde dağıtılmasını sağlar, bu da kaynakları belirli görevlere yönlendirerek işlem verimliliğini artırır. Bu, büyük veritabanları için kritik öneme sahiptir; tek bir sunucuda büyük miktarda veri işlemek zaman alıcı ve verimsiz olurdu. İhtiyaca göre, shardlar farklı sunuculara, kümelere veya veri merkezlerine dağıtılabilir, bu da esneklik ve güvenilirlik sağlar.

MongoDB'de replikasyon, aynı verilerin birden fazla makinede birden fazla kopyasının tutulmasını sağlar. Bu, yüksek veri kullanılabilirliğini kolaylaştırır ve MongoDB'nin mimarisinin temel bir yönüdür.

MongoDB replikasyonu, **birincil düğüm** (yazma işlemlerini gerçekleştirebilen) ve **iki veya daha fazla ikincil düğümden** oluşan replik setlerini içerir. Bir replik setinde aynı anda yalnızca bir birincil üye olabilir. Birincil düğümün arızalanması durumunda, kalan ikincil düğümler hangisinin yerine geçeceğine karar vermek için oy kullanabilir.

İkincil düğümler, veri kümesini koruyarak birincil düğümden verileri çoğaltır. Replikasyonla çalışırken, veri korumasını sağlamak için uygun gecikmeli replikasyon ve ayrı veri merkezlerinde replikasyon yapılmasını sağlamak önemlidir.

Bu veri kopyalarına sahip olmak, MongoDB kullanıcılarının verileri kolayca yeniden oluşturmasına ve geri yüklemesine olanak tanıyarak bir arıza durumunda hızlı kurtarmayı kolaylaştırır. Kullanılabilirliği artırmanın yanı sıra, replikasyon aynı zamanda okuma işlemlerinin replik setindeki herhangi bir üyede gerçekleştirilebilmesi nedeniyle okuma performansını artırır.